ja wanneer ben je nou een lekker ding?
Ik denk dat iedereen wel een lekker ding is, voor weer een ander lekker ding.
Er is altijd wel iemand die naar (ja jij dus) jou kijkt en denkt, sooow, lekker.
Even buiten het feit wat hoe de verschillende media daar over denken, zie ik in iedereen wel een lekker ding.
Daarbij moet ik wel zeggen dat een lekker ding in mijn ogen niet perse geassocieerd hoeft te worden met sex.
Je moet vaak wel even de moeite nemen goed van binnen te kijken om een beetje oordeel te kunnen vellen, maar toch.
Als je op het eerste gezicht bedenkingen hebt over de schoonheid van de persoon voor je, moet je toch eens de moeite nemen wat verder te kijken.
Pas alleen wel op, want als je als man zijnde de moeite neemt goed te kijken en op een zeer subtiele manier de persoon in kwestie duidelijk wil maken dat er iets heel moois verborgen zit heb je een relatie voor je er erg in hebt.
Vrouwen zijn dat namelijk niet gewend en zijn dus wel gewend dat mannen zo snel mogelijk het bed in willen, wat overigens ook niet perse vervelend hoeft te zijn.
Kijk, andersom zou dat voor de man weer niet zo’n groot probleem zijn en wij zouden ons dan wel weer opofferen zo’n vrouw in nood te helpen.
We zijn tenslotte geen jagers maar padvinders.
Wat er intussen bij de padvinders veranderd is, is dat je nu vrouwen van alle leeftijden een helpende “hand” mag bieden, als je maar helpt.
Zeker zijn er genoeg mannen die inderdaad misschien alleen maar, maar zeker zo snel mogelijk, met een vrouw naar bed willen.
Helemaal goed denk ik dan, toch zeker als je daar eerlijk over kan zijn en de ander dat durft te vertellen.
Doe je het dan ook nog op een veilige manier, is iedereen toch blij?
We zijn allemaal maar mensen met bepaalde gevoelens en daar is het lichamelijke gebeuren een groot onderdeel van.
Vreemdgaan is natuurlijk uit den boze maar ik heb wel een bepaald respect voor die mensen die naar parenclubs gaan met hun eigen partner, juist om niet vreemd te hoeven gaan en toch het bed, bank of biljart eens met een ander te willen delen.
Dan denk ik aan de voorafgegane gesprekken over het feit dat je het wel eens met een ander zou willen doen, zonder je partner het gevoel te geven dat je bij hem of haar tekort komt.
Daar heb ik wel respect voor, echt.
Ik denk dan ook dat als de relatie daarna naar de knoppen gaat omdat er iemand verliefd wordt op een ander, of denkt verliefd te zijn, dat er dan toch wel een keer van gekomen zou zijn.
Als die drang er is en het is niet bespreekbaar gaat het toch wel een keer gebeuren, alleen dan zonder medeweten van.
Ik kom wel eens mensen tegen waarvan ik in eerste instantie zoiets heb van, nee laat maar.
Het leuke van zoiets is om dan de moeite te nemen uit te vissen waar dat gedrag, wat mij of jou niet aan zou staan, vandaan komt.
Heeft heel vaak te maken met wat je meegemaakt hebt, hoe je opgevoed bent met daarbij het voorbeeld dat je ouders je gaven.(met alle respect natuurlijk).
Kun je daar doorheen prikken, zit je meteen bij de ware aard.
Trek maar eens een middag of avond op met de persoon waar je het meeste moeite mee hebt, super is dat.
Het is een kwestie van eerlijk willen en durven zijn volgens mij.
Ik geloof dan ook wel in liefde op het tweede of derde gezicht.
De bliksem moet inslaan nog steeds, maar als tie me mist ben ik best bereid een klein stapje opzij te doen.….
Ja wanneer ben je dus een lekker ding?
Het gaat er meer om wie dat bepalen wil en of dat wel al een beëdigd lekker ding is die open staat en bereikbaar is voor een andere bepaler.
Mijn moeder, das pas een lekker ding!