Het is vrijdag en ik vind dat ik weer eens erg mijn best heb gedaan vandaag dus een biertjje is wel op z’n plaats. Ik kan dat vrij goed, ook in mijn eentje, dus doe een cafeetje aan, een minuut of 10 van mijn huis. Ik stap binnen en op 3 man na ben ik de enige klant. Er hangt een man aan de gokkast die , waarschijnlijk als iedere avond, het idee heeft dat het zijn geluksdag is vanda…
ag er blijft geld wisselen zolang zijn portemonnee dat toelaat. Kan daar slecht naar kijken maar het schijnt ook een verslaving te zijn, net als roken. Niet echt per ongeluk raak ik in gesprek met hem en dan blijkt dat de man oorspronkelijk uit Bergen op Zoom komt, net als ik, en een oud stucadoor is. Trots vertel ik dat een goede vriend van me, samen met zijn broer een stukadoorsbedrijf heeft in Bergen en dat hij wellicht de vader van de jongens wel zal kennen, die vroeger ook eenzelfde bedrijf had met weer zijn broer. De man kijkt me ineens heel indringend aan en stopt met gokken. “dat was mijn eerste baas”roept hij uit”. Toeval zal niet bestaan maar dit is wel heel erg frappant. Hij praat ineens honderduit en veel dingen komen me bekend voor. Plaatsen en feiten kloppen en de man draait gewillig bij op zijn barkruk. We blijken veel gemeenschappelijke kennissen te hebben en ik zie de man helemaal opleven. Hij blijft maar praten en hij wordt steeds emotioneler. De verhalen worden steeds spannender en de man vergeet zelfs zijn vriend, zijn vertrouwde gokkast, te voeren. We drinken bier en vertellen, hij meer als ik maar hij lijkt het nodig te hebben en daarbij luister ik graag. Aangezien ik ook al redelijk op leeftijd ben mag ik ook al over vroeger praten en we besluiten dat het leven wel erg veranderd is. Onpersoonlijk, snel en vaak erg asociaal. Weinig dingen meer vanuit het hart, maar het meeste uit geld en winstbejag. Ik voel me bijna een oude man maar de feiten liegen niet. Hij heeft er vrede mee, heeft zijn jaren gediend en zal het allemaal wel beleven verder. Ik vraag het hem niet maar ik weet dat hij een leuke avond heeft gehad, net als ik. Samen overdacht hoe het was, nu is en misschien wel beter zou kunnen. Beseffend dat het alleen maar gekker zal worden in de toekomst, gekker, onpersoonlijker, sneller en wellicht nog asocialer. Ik pak mijn sleutels van de bar en groet de man, met morgen weer een nieuwe dag in het verschiet. Mijn dagen zijn nooit hetzelfde, maar de man zal er morgen weer zitten, naast de gokkast, misschien wel hopend dat ik, of een ander hem aan zal spreken, misschien wel iemand die hij kent van vroeger….