Letterspel

“pap, wat eten we?”. “vlees, aardappelen en broccoli”verras ik mn kinderen. “nee, geen broccoli, das vies”, krijg ik terug, en bedenk me ineens dat ik dat wel wist maar vergeten was. Dat lusten ze niet, althans dat zeggen ze altijd maar weet eigenlijk niet helemaal zeker of ze het ooit wel eens gegeten hebben. “nee hoor, geen broccoli, het is groene bloemkool”probeer ik dan maar. “groene bloemkool…, bestaat dat dan?” Ik verzeker haar dat het bestaat en laat ook weten dat ik het raar vind dat ze het nooit gtegeten hebben, laat staan het niet bewust zijn van het bestaan van deze lekkernij.   In tegenstelling tot de normale gang van zaken maak ik de borden al klaar in de keuken. Prak de aardappelen, jus er over, dan de broccoli er door met de gehaktbal. Alles in stukjes en door elkaar. “wow pap, das echt lekker!” is de eerste reactie. Alle drie vinden ze het heerlijk en smullen ervan. Alleen Storm krijgt zn bordje niet leeg, maar had hem ook wel erg vee l toebedeeld. “nou, het is heerlijk en daarbij is bloemkool ook nog eens gezond , wat wil je nog meer?”zegt Storm opgewonden tegen More. “een lekker wijf”reageert More en ik stik bijna in mn voer. Waar dat nou weer vandaan komt?   Sterre begint ineens te huilen en het duurt even voor ik weet waarom. Ze stoot terwijl ze aan tafel zit te eten haar knie tegen de bovenkant van de tafel, probeer dat maar eens! ‘pap, ik wil graag twee dingen zeggen” zegt Sterre en kijkt me heel lief aan met nog een traan in 1 oog. “ten eerste heb ik een letter op tafel gelegd met mn bestek, de “t” van Sterre, en ten tweede is mijn bord leeg. Ik vertel haar hoe knap ik het vind van beide prestaties en More legt een “p” met zijn eigen bestek erbij. Hij vraagt aan Sterre wat een “p”op z’n kop is. “een k” roept ze. “nee”zegt More, “je mag nog 1 keer raden” een k zegt Sterre weer, maar Storm klapt bijna uit elkaar en gooit er de d tegenaan. Sterre kijkt een beetje triest omdat ze het fout had maar ik troost haar een beetje door te zeggen dat ze er wel heel dicht bij zit, en het maar een paar letters scheelt en dat maakt haar wat blijer. “pap, mag ik een film kijken?” Gelukkig blijven haar teleurstellingen niet langer dan een seconde of 10 hangen…