Geluk

Vroeger wilde ik vrachtwagenchauffeur worden.
Het leek me geweldig in m’n eentje door de nacht, iedereen op bed en ik maar rijden. Slapen in m’n cabine en op een primitieve manier eten koken. Een droom was het, en dat zou ik zijn. dat is het uiteindelijk niet geworden, zoals veel mensen iets heel anders worden dan waar ze ooit van droomden. Als ik er nu over nadenk vraag ik me wel eens af of ik met weemoed moet terug denken aan de niet verwezenlijkte dromen of juist blij moet zijn met de realiteit, mijn leven nu. Ik zou immers een ” topmodel” aan de haak slaan en we zouden zeker elke avond sex hebben, minimaal. Ik zou aan het strand wonen, een houten huisje in de duinen. Aan geld zou ik geen gebrek hebben en ik zou veel gaan stappen, heel veel en zou alle landen bezoeken. Ja, ik ging het maken, echt en helemaal. Nu zit ik op een terrasje naar de ondergaande zon te kijken en bedenk me dat ik alles heb gedaan wat ik helemaal niet van plan was, geworden ben wat ik zeker niet voor ogen had en gek genoeg zielsgelukkig ben als ik zie hoe mijn kinderen elkaar het leven zuur maken. Op die momenten besef ik juist dat ik maar heel weinig nodig heb verder. Wat ik worden moet en waar ik moet zijn merk ik vanzelf. Soms hevig spartelend, stroomde ik daar via verschillende omwegen naartoe, het wees zichzelf.
Het is daar waar ik de berusting voel en dat….dat maakt me gelukkig.