Iedereen zal, als je je er in verdiept, wel eens een vreemd, onbekend of nieuw gevoel hebben gehad.
Vaak is dat een fijn gevoel. Ik weet nog dat ik mijn eerste autootje kreeg van mijn vader. Een rode Ford Escort 1.1. Het ding liep natuurlijk voor geen meter maar dat was niet zo belangrijk op dat moment. De radio met versterker en de dikke banden waren van belang, verder niks. “Je krijgt je eerste auto van mij” zei mijn vader “semistreng” en alles wat daarna komt is voor je eigen rekening. Een heerlijk gevoel was dat, dat weet ik echt nog wel.
De eerste kus met mijn buurmeisje was ook redelijk bijzonder te noemen. Vooral omdat ik de “koning van verlegenheid” was in die tijd. Ik durfde niks, echt helemaal niks en haar hand vasthouden maakte me al bijna een man. Ik kwam die avond thuis en mijn ouders begrepen er niks van, ik bleef maar lachen.
Toen ik in dienst moest sliep ik in de kazerne, Een hele week weg, weg van mijn vertrouwde ouderlijke huis en weg van de liefdevolle zorg. Dat was nieuw en vond ik eigenlijk niks. Een verwend moederskindje inderdaad.
Met m’n eerste gewonnen beker heb ik volgens mij sex gehad, zo blij was ik ermee. De eerste keer dronken was dan weer een stuk minder leuk. Ik dacht dat ik zweefde en toch bleef ik maar vallen. Ondanks dat de kater hevig was heb ik schijnbaar toch alleen maar gelachen, gelachen om niks wat ik overigens nog steeds doe.
De eerste keer sex was bijzonder te noemen evenals de eerste keer vrijgezel worden. De eerste keer vader worden was een “megagevoel”. Dat gevoel is niet te beschrijven, net zoals de twee huwelijken die dan toch net iets anders verliepen dan de sprookjes die in mijn dromen afspeelden, met alle respect voor de partners natuurlijk.
Het overlijden van mijn vader heeft me, toch redelijk onverwacht, heel veel verdriet gedaan,. Toch zeker de manier waarop hij, onder de liefdevolle zorg van mijn moedertje, zijn laatste jaren door heeft moeten worstelen was mensonwaardig.
Onlangs kreeg ik weer te maken met een nieuw gevoel. Sinds een maand ben ik werkloos, zoals een groot deel van de Nederlanders en dat is niet fijn. Nooit eerder zat ik zonder werk en kon het dan ook niet helemaal bevatten in eerste instantie. Ik ben absoluut niet zielig en zal mezelf dan ook nooit bewust opdringen. Ook wil ik geen misbruik maken van het “Facebook medium” maar ik zou het meer dan vervelend vinden iemand te horen zeggen “had het maar gezegd”.
Dus bij deze…