Kom op nou

Veel strakke billen en grote spierballen. Ja, als ik zo rondkijk heb ik een behoorlijke achterstand opgebouwd in de afgelopen jaren. Een combinatie van: andere prioriteiten, luiheid, laksheid en overgave. Als je blijft sporten, al is het maar twee keer in de week, is het best mogelijk om op latere leeftijd nog in “shape” te zijn. Je moet alleen bezig blijven en zorgen dat je geen achterstand oploopt van een jaar of 10. Omdat het voor mijn gevoel nog niet te laat is sta ik hier, met mijn handoekje en flesje bronwater. Een niet al te strak shirtje, zodat anderen nog zouden kunnen vermoeden dat er wat moois onder zit. Als ik aan het “opwarmfietsen” ben weet ik ook meteen weer waarom ik de vorige 12 keren ook beter geen lid had kunnen worden. Saai is het en heb natuurlijk mijn “oortjes” niet bij om naar m’n eigen muziek te luisteren. Die vijftien minuten duren een uur en bedenk me dat ik de volgende keer gewoon de kachel van de auto aanzet. Op die manier kan ik de warming up wel overslaan. Uiteraard moet alles meteen zo zwaar mogelijk. Tegen alle regels in, meteen volle bak, want ik wil pijn hebben morgen, overal en veel. Bij veel spierpijn heb ik altijd het rare idee dat ik ineens heel gespierd ben. Helaas is de werkelijkeid anders.
Met veel moeite werk ik een paar spiergroepen af en doe nog een “cooling down” van tien minuten op de fiets. Na acht minuten kap ik de ellende af, want ik haat fietsen. Als ik gedouched heb en m’n schone kleren aantrek voel ik me lekker. Met een halfstrak shirtje stap ik naar buiten. Zon en regen, heerlijk. Ik kijk rond of er mensen zijn die mijn supergespierde lichaam zien maar dat valt tegen. Ik zie mezelf in een winkelruit en span mijn arm een beetje aan.
Ik zag in de sportschool een bordje aan de wand. “houd vol” stond er …