Een motor of 60 en evenzoveel auto’s passerend loop ik de aula binnen. Het is normaal gesproken altijd een ongezellige ruimte die gevuld wordt met een trieste sfeer, maar deze keer voelt het anders.
Ik denk dat het komt door het immense respect voor de man die heenging. Veel stoere mannen en vrouwen met leren jassen en broeken. Het zou een motorclub kunnen zijn maar niets is minder waar.
Ze kennen elkaar maar zijn bijna allen los van elkaar hierheen gekomen om Ger een laatste groet te brengen. Een mooi beeld op een veel minder mooie dag. Ik kende Ger al lang, ik denk wel een jaar of 20.
Het was de vader van een van mijn beste vrienden ooit en begrijp daarom heel goed waar die walm van respect vandaan komt.
Ger was, zoals sommigen het omschrijven, een eigenzinnig typ. “I did it my way” is wel heel erg op hem van toepassing want hij deed alles op zijn manier. Het opvoeden van zijn kroost, het verwerken van verlies en het zorgen voor zijn naasten.
Van Ger kon je op aan. Zijn gezin met aanhang ging voor alles, pas daarna kwam hij zelf. Ger liep nergens mee te koop maar kon alles. Geen miskend talent, dat niet, want degene die het moesten weten wisten het wel en daar gaat het tenslotte om.
Ik had hem al een tijdje niet gezien waardoor zijn overlijden voor mij heel erg plotseling en hard aankwam. Toen ik met hem werkte klaagde hij wel eens. “Ik kan het niet meer, een hele dag, ik rij op tijd naar huis”. Ook daar was respect voor want als Ger klaagde was dat terecht.
Een combinatie van angst en eigenwijsheid deed hem een paar jaar geleden besluiten zijn motor niet te laten repareren bij de dealer, met alle kennis en gereedschap in huis, maar er zelf een beetje aan te sleutelen. Die angst en eigenwijsheid werd hem uiteindelijk fataal maar was wel zijn karakter , dat was Ger.
De dienst was aangrijpend. Mooie muziek en zorgvuldig gekozen woorden. Mijn tranen rolden zonder schaamte van het eerste tot het laatste woord. Om dit verlies moet je huilen, juist omdat het te vroeg was.
Iemand op deze aarde heeft mazzel gehad want het was zijn tijd nog niet, nog lang niet.