GelukZalig

Als je me vragen zou wat is de les,
die we moeten leren.
Dan denk ik dat het is misschien,
het leven te waarderen.
Maar mensen verdwijnen toch te vaak,
zelfs zonder teken.
En dan de goeien ook nog eerst,
dat is al vaak gebleken.
Daar kan ik dan weer niet goed bij,
en het doet ook zo’n pijn.
Wie beheerst dat leven nou,
zo hoort het niet te zijn.
De laatste tijd steeds vaker,
en dichter bij m’n bed.
Zodat het me vaak ongewild
toch aan het denken zet.
Ik hou me dan heel stevig vast,
aan de liefde van m’n kinderen.
Alles waar ik nu voor leef,
en dat zal echt nooit minderen.
Ik kan het niet meer missen,
en geniet van elke dag.
Dat ik hier op aarde ben
en die liefde voelen mag.