Ik weet het nog zo goed. Ik denk dat het een teaser was voor de eerste soundmixshow indertijd. Er kwamen wat “sterren in spé” voorbij en een daarvan was Glenda Peters. Geweldig vond ik het. Ik weet nog goed dat ik niet kon begrijpen dat iemand, die op dat moment nog totaal niet bekend was, zo verschrikkelijk goed kon zingen.
Het was een kopie van “one day I’ll fly away,” maar voor m…ijn gevoel beter als het origineel. Glenda won het spektakel en van de tijd daarna kan ik me eerlijk gezegd weinig herinneren. Vandaag hoorde ik haar zingen.
Ze heeft het nog steeds, dat innemende karakter. Een geboren entertainer.
Het is niet druk maar ze doet met volle overgave haar ding, samen met een, eveneens stembegaafde collega zangeres Monique Belling. Begeleid door een band met topmuzikanten krijgt ze toch een deel van het schaarse publiek op de vloer.
Een stukje herkenning, jeugdsentiment en warmte. Na het optreden krijg ik de kans even met haar te praten. Het was een rollercoaster die ze eigenhandig heeft stopgezet. Gekozen voor de “echte wereld” en het ware geluk.
Haar vriendelijke man en twee kanjers van zoons zijn erbij. Mooie mensen. Ze moet gaan en als we afscheid nemen kijk ik haar in haar fonkelende pretogen. Het geluk straalt er vanaf. Net als ik weg wil lopen krijgt ze nog iets ingefluisterd. Yeah! Roept ze blij. Ik mag terugkomen!
Het was een kopie van “one day I’ll fly away,” maar voor m…ijn gevoel beter als het origineel. Glenda won het spektakel en van de tijd daarna kan ik me eerlijk gezegd weinig herinneren. Vandaag hoorde ik haar zingen.
Ze heeft het nog steeds, dat innemende karakter. Een geboren entertainer.
Het is niet druk maar ze doet met volle overgave haar ding, samen met een, eveneens stembegaafde collega zangeres Monique Belling. Begeleid door een band met topmuzikanten krijgt ze toch een deel van het schaarse publiek op de vloer.
Een stukje herkenning, jeugdsentiment en warmte. Na het optreden krijg ik de kans even met haar te praten. Het was een rollercoaster die ze eigenhandig heeft stopgezet. Gekozen voor de “echte wereld” en het ware geluk.
Haar vriendelijke man en twee kanjers van zoons zijn erbij. Mooie mensen. Ze moet gaan en als we afscheid nemen kijk ik haar in haar fonkelende pretogen. Het geluk straalt er vanaf. Net als ik weg wil lopen krijgt ze nog iets ingefluisterd. Yeah! Roept ze blij. Ik mag terugkomen!
Over twee weken is ze er weer, op de ijsbaan…