Het Italiaantje

Terug in de tijd. Er is haast niets veranderd. Als het even stil is kijk ik rond en denk aan vroeger. Dezelfde wijnkruiken aan het plafond. Het smeedwerk bij het toilet. Nu, zo’n dertig jaar verder. Andere mensen en andere gesprekken. Het is beter geworden. De ‘oude’ eigenaresse was een chagrijn. Zo’n type die je het eigenlijk niet gunt. Het gevoel blij te moeten zijn er te mogen eten. Toch gingen we. Het eten was tenslotte geweldig. De nieuwe sympathieke eigenaar heeft veel dingen behouden, qua inrichting en receptuur. Een deel van de kaart is jarenlang de kracht geweest van het gezellige Italiaanse restaurant ‘Il Macherrone’. De uiensoep, Pizza Pazza en kruidenboter waren altijd mijn favoriet en eigenlijk nog steeds. De basis is er nog steeds maar het smaakt beter. Voller. Op het krijtbord aan de wand verrast hij de klanten met steeds weer nieuwe creaties. Niet zomaar een kok. De tafelverzorging van ‘ideale schoondochter Sam in opleiding’ en mede eigenaresse Alma laat niets te wensen over. Een positieve verandering van grote waarde. Mijn dochter mag stiekem het nagerecht maken voor mijn jarige oudste zoon. Sterretjes in zijn ijs en een verjaardagslied, gebracht door de overige klanten en personeel. Een mooie avond sluit ik af met een fijn gevoel. Het gevoel van toen in een nieuwe jas met alleen maar liefde aan tafel. Geen dank. Gewoon genieten van de juiste dingen…