Geen categorie

We zijn laat. Het is best een eindje rijden en er moet door veel mensen tenslotte ook gewoon gewerkt worden met deze dagen. De angst dat het feest al begonnen is verdwijnt al snel als we de lange rij buiten zien staan. Gelukkig. Eenmaal binnen is het gezellig druk. Geen duwende mensenmassa, maar het idee dat je in een druk winkelcentrum loopt. Boven vinden we een mooi plekje en schuiven aan. Ik hoef er niet [lees verder]

‘Doet het zeer?’, vraagt hij, duidelijk gemaakt, belangstellend. Ik geef aan er wel last van te hebben. ‘Waarom ben ik hier anders’, wil ik hem eigenlijk bekogelen, maar hou me in. ‘Moet ik mijn shirt uittrekken’, vraag ik. ‘Doe maar een beetje omhoog ‘, zegt hij nog ongeinteresseerder dan net ervoor. Hij kijkt bedenkelijk en knijpt. Ik trek me met een schok terug. Het doet zeer dus. Hij kijkt me niet aan en vraagt of [lees verder]

Mijn moeder is zuinig. Niet omdat ze toevallig in Zeeland geboren is, maar meer omdat haar generatie eigenlijk niet beter weet. Bewust van wat ze heeft en daarmee tevreden kunnen zijn. Ze let dus goed op de uitgaven die ze doet tijdens de boodschappen. Een huis- of B merk is echt zo slecht nog niet, dus maakt ze daar dan ook gretig gebruik van. River Cola, Duitse vleeswaren van een onduidelijk merk en meer van [lees verder]

Ik had mijn rijbewijs nog maar net, of ik maakte de buurt al onveilig met mijn rode Ford Escort. Niet meer dan 1100 cc onder de motorkap, maar dat maakte me allemaal weinig uit. Er zat muziek in en dat was toch wel het allerbelangrijkste. Vooral in de eerste maanden moest er gereden worden. Veel. Vooral vaak om boodschappen voor mijn moeder, maar daarnaast verzon ik ook nog allerhande onbenullige bestemmingen. Op vrijdagavond was het [lees verder]

Na een hele dag met een Engels sprekende jongeman te hebben gewerkt, rijdt hij ook nog met me mee naar huis. Vooral in het begin is het weer even lastig je gevoelens weer te geven in een andere taal, maar ik merk dat ik naarmate de dag vordert de slag weer aardig te pakken heb. Hij is er nog maar pas en beheerst onze taal niet, dus besluit ik hem een aantal belangrijke kernwoorden te [lees verder]

Voorzichtig zet de oude man de rolstoel achteruit tegen de betonnen boulevardrand. Met zijn gebrekkige trillende handen zet hij de remmen op de wielen. ‘Ik ben zo terug’, fluistert hij lief en laat haar achter. Voor even, weten ze allebei. Dan kan het. De oude man komt terug met twee hoorntjes vanille ijs. Zorgvuldig doet hij een servetje rond de koek onder het ijs. Met eveneens een trillende hand pakt zijn liefde het ijsje aan [lees verder]

Speeding love, I had a blast sparkling eyes, they went so fast overwhelmed my beating heart we would never be apart the fear of being just to soon shrunk my red hot air balloon the moment that I brought you home you visited my thunder dome All good things come to an end Memories, the time we spend Living fast, no time to waste Saying loves and copy paste Golden girl withe eyes so blue, [lees verder]

‘Er komt nooit meer een vent in m’n huis’. Strenge woorden van mijn inmiddels licht bejaarde moeder van vierentachtig die haar man acht jaar geleden verloor. Een onverbiddelijke Alzheimer nam hem nietsontziend mee. Aan de ene kant vind ik het wel jammer dat ze zo denkt, want vriendschap maakt het leven toch een stuk aangenamer. Ook zonder sex. Tegelijkertijd begrijp ik het ook wel een beetje. Terugkijkend op wat ik ken van haar leven heb [lees verder]

Je ligt tegen me aan. Kleine poes kijkt zielig, alsof hij weet. Hij voelt de liefde, knort voldaan. Mijn hand gaat door je haar. Ik zal er zijn, dat weet je wel. Een hulplijn voor je leven, tot mijn laatste jaar. Ik hou van jou. Ik zeg het altijd voor het slapen. Waarheid in gewoonte, ik beloof je eeuwig trouw. Hou je vast. Laat het stormen. Ook deze wind gaat toch weer liggen. De zon [lees verder]