Geluksgetuige

Ze maakt een foto. Stilstaan is zichtbaar moeilijk voor hem want hij komt telkens naar haar toe. Hij lacht. Constant en overal om. Hij geeft haar een duw en lacht weer. Te hard en ongecontroleerd. Het kost haar geen moeite, zo openbaar. Het geluk straalt van zijn onschuldige gezicht. Als ze verder lopen blijft hij wat achter haar. Net als hij wil bukken kijkt ze om. Hij schrikt op. Ze loopt verder en hij wacht zijn kans af. Weer bukt hij, ze kijkt niet. Hij plukt snel een paar witte bloemen en houdt ze achter zijn rug. ‘Kom nou, we moeten oversteken’, zegt ze begeleid door een wuifgebaar. Met een brede grijns komt hij dichterbij. Als ze hem aankijkt geeft hij haar plotseling een kus op haar wang en haalt zijn verassingsbosje tevoorschijn. Ik versta het niet maar ik zie aan zijn mond wat hij tegen haar zegt. Zij heeft even geen woorden. Dankbare liefde in een moment gevangen. Onvoorwaardelijk.